Επιστολή "ανώνυμου" Θεολόγου.

Πήραμε σήμερα στην ΑΛΗΘΕΙΑ, και δημοσιεύουμε,  επιστολή Θεολόγου, που αναφέρεται στην κρίση, που εχει ξεσπάσει και συζητείται εντονα, το τελευταίο διάστημα στο χώρο της Εκκλησίας του Ντύσσελντορφ.Σεβόμενοι τον χώρο της,τους Ιερείς, αλλα και τους διακριτούς ρόλους, δεν παρεμβαίνουμε στο πρόβλημα,απλά τηρούμε την δημοσιογραφική δεοντολογία, μεταφέροντας τις απόψεις του ποιμνίου της Εκκλησίας.Ο συντάκτης της επιστολής, ζήτησε να παραμείνει ανώνυμος,ωστόσο τα πλήρη στοιχεία του βρίσκονται στη διάθεσή μας, οταν και οπου χρειαστει και φανεί σκόπιμο.

Ολόκληρη η επιστολή, όπως ακριβώς μας εστάλη.

Κοινωνία προσώπων, ἤ ἄλλως, «ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς»

            Ἀκούγεται τελευταία ότι μαζεύονται υπογραφὲς γιὰ τὴν ἀπέλαση ἑνὸς ἐκ τῶν δύο ἱερέων μας. Ἡ ἐνορία μας χωρίστηκε σὲ δύο παρατάξεις καὶ ὁ καθένας ὑποστηρίζει ἀπὸ τὴ δική του μεριὰ γιὰ τὴν παραμονὴ τοῦ ἑνὸς καὶ τὴν ἀπομπομπή τοῦ ἄλλου. Αὐτὸ φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως πολὺ δημοκρατικὸ καὶ λογικό, νὰ ἀποφασίσει ὁ λαὸς ποιὸς ἀπὸ τοὺς δύο θὰ μᾶς ἀδειάσει τὴν γωνιά, ὥστε αὐτὸς ποὺ θὰ μείνει νὰ κάνει σωστὰ τὴ δουλειά του ἀνενόχλητος. Ἀλλὰ ποιά εἶναι ἡ δουλειὰ ἑνὸς ἱερέα; Ποιὰ εἶναι ἡ ἀποστολὴ του; Ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς του;

            Πιθανόν νὰ ὑπήρξαν κάποιες διαφωνίες μεταξύ τους, ἄνθρωποι εἶναι, σὲ μία κοινὴ πορεία ὑπάρχουν πάντα προ­σκόμματα καὶ δυσκολίες οἱ ὁποῖες πρέπει νὰ λυθοῦν πρῖν σκανδαλίσουν τὸν λαό. Μάλλον μὲ τοὺς δικοὺς μας ἱερεὶς δὲν ἔγινε ἔτσι, καὶ τώρα βρισκόμαστε προ ἑνὸς πειρασμοῦ ποὺ χρήζει λύσεως. Πῶς ὅμως λειτουργεῖ ἡ  Ἐκκλησία, καὶ πῶς λύνονται τὰ προβλήματα ποὺ προκύπτουν μέσα στὴν Ἐκκλησία μας;

            Σίγουρα ὄχι μὲ τὸν τρόπο ποὺ κάποιοι ἐνεργοῦν, θέλοντας νὰ ὠφελήσουν δῆθεν, ἀλλὰ κάνουν χειρότερο  κακό καὶ διχάζουν τὸν κόσμο. Λειτουργοῦν σὰν ὄργανα κάποιου ἄλλου θεοῦ, παρὰ τοῦ δικοῦ μας, ὁ ὁποῖος κρεμάστηκε στὸν Σταυρὸ γιὰ νὰ φέρει εἰρήνη καὶ ὁμόνοια στὸν κόσμο. Αὐτὸ εἶναι καὶ ἡ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας μας· αὐτὸ τὸ ξέρουν πολὺ καλὰ καὶ οἱ δύο ἱερεῖς μας· αὐτὸ φαίνεται ξεκάθαρα καὶ στὴν ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Χριστοῦ: «πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς».

            “Ὁ π. Πορφύριος ἤθελε τὸ «ἵνα ὦσιν ἓν» μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἀγνὸ καὶ ἀνιδιοτελές, ὄχι μὲ τὸ μπερδεμένο πνεῦμα τοῦ κόσμου” ἀλλὰ μὲ καθαρμένο νοῦ ἀπὸ τὰ πάθη. “Κάποτε τοῦ εἶπαν: «Γέροντα δύο μοναχοὶ ζοῦν στὸ τάδε μέρος πολύ καλά, ἁρμονικά». Ἐκεῖνος χαμογέλασε λέγοντας: «ταίριαξαν τὰ πάθη τους». Στὴν ἱστορία τοῦ μοναχισμοῦ ὅποτε ὑπῆρχε ἕνα ἄτομο μὲ ἰδιαιτερότητες (προβλήματα) καὶ δὲν προσαρμοζόταν στο πρόγραμμα τῆς μονής ἤ τὸ ἀπομόνωναν ἤ τὸ ἔδιωχναν σὰν ξένο σῶμα. Ἀντιθέτως ὁ π. Πορφύριος ἐπεδίωκε νὰ ἔχει τέτοια ἄτομα στὸ περιβάλλον του, διότι προσωπικὰ ὁ ἴδιος εἶχε μεγάλο ὄφελος ἀλλὰ καὶ ἡ συνοδεία του. Τὰ ἄτομα μὲ τὶς ἀντιθέσεις τους καλλιεργοῦν σὲ μεγάλο βαθμὸ τὴν ἁγία ταπείνωση. Τὰ ἀντίθετα πράγματα εἶναι τὸ μεγάλο μυστικὸ γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε τὴν ἁγία ταπείνωση.” Αὐτὸ εἶναι νομίζω ποὺ λείπει ἀπὸ ὅλους μας.

            Ὁρίστε ἡ πρώτη λύση: ἡ ταπείνωση, ἴσως καὶ ἡ τελευταία. Ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προετοιμάζει

αὐτὴν τὴν περίοδο μὲ τὶς Κυριακὲς τοῦ Τριωδίου γιὰ νὰ μποῦμε στὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν, στὴ Μ. Τεσσαρακοστή, μὲ ταπείνωση καὶ καθαρότητα. Πρώτα ἔχουμε σὰν πρότυπο τὸν Τελώνη· παραδέχεται τὸ σφάλμα του και μετανοιώνει. Ἕπειτα τὸν Ἄσωτο Υἱό· μετανοιώνει καὶ ἐπιστρέφει στὶς πατρικὲς ἀγκάλες. Ἡ ἑπόμενη Κυριακή λέγεται τῆς Ἀπόκρεω, γιατὶ εἶναι ἡ τελευταία μέρα ποὺ τρῶμε κρέας πρῖν τὸ Πάσχα. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ λαϊκὴ παράδοση θέλει τὴν Πέμπτη πρῖν τῆς Ἀπόκρεω νὰ τσικνίζει. Τέλος ἔχουμε την Κυριακή της Τυρινῆς, πρῖν τὴν Καθαρά Δευτέρα, ἤ ἀλλιῶς τὴν Κυριακὴ τῆς Συγχωρήσεως· ἐπειδὴ στὴν ἀρχαία πράξη τῆς Ἐκκλησίας ἐκείνη τὴν ἡμέρα ζητούσαν συγχώρεση ἀπὸ τὸν ἀδερφὸ γιὰ νὰ ἀρχίσουν τὸν ἰδιαίτερο ἀγώνα τῆς νηστείας καὶ προσευχῆς. Αύτὴ ἡ πράξη ἐπικρατεῖ ὡς τὶς μέρες μας στὸ Ἅγιον Ὄρος.

            Σὲ κάθε διχασμὸ καὶ διαχωρισμὸ ἡ πρώτη αἰτία εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια, ὅπως ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος γιὰ τὰ ἀνδρόγυνα ποὺ χωρίζουν· μετά ἐφευρίσκουν χίλιους δυὸ ἀλλοὺς λόγους γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν κατάστασή τους. Ἀλλὰ δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ παρόντος νὰ ρίξω τὴν εὐθύνη στὸν ἕναν ἤ στὸν ἄλλο· νομίζω ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς αὐτὸν τὸν πειρασμὸ στὴν τοπική μας Ἐκκλησία, γιὰ νὰ βγεῖ κάτι καλὸ, εἶμαι σίγουρος γι᾽ αὐτὸ, γιατὶ κάπου ἀλλοῦ λέει πάλι ὁ π. Παΐσιος: «Ὅσο πνευματικὸς ἄνθρωπος κι ἄν εἶναι κανείς, καὶ ὅσο καλὴ τακτοποίηση κι ἄν κάνη μόνος του στὰ θέματά του, δὲν μπορεῖ νὰ ἀναπαυθῆ, γιατὶ ὁ Θεὸς θέλει ὁ ἄνθρωπος νὰ βοηθιέται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ διορθώνεται διὰ τοῦ ἀνθρώπου. Τὰ οἰκονομάει ἔτσι ὁ Καλὸς Θεός, γιὰ νὰ ταπεινώνεται ὁ ἄνθρωπος».

            Ἐξάλλου μὴ ξεχνᾶτε ἡ πρώτη ῥίξει στὴν Ἐκκλησία ἔγινε μεταξὺ τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου γιὰ τοὺς ἐξ Ἑλλήνων χριστιανοὺς... ὅπου τελικὰ ἐπικράτησε ἡ ἀλήθεια μὲ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἀγίου Πνεύματος καὶ χαιρόμαστε σήμερα τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας· τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ μὲ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Πάντα ἐνεργεῖ ἡ Θεία Χάρις ὅταν τῆς παραχωρεῖται ἡ δυνατότητα· τὸ ἴδιο ἐλπίζουμε ὅτι θὰ γίνει καὶ μὲ τοὺς ἱερεῖς μας, θὰ ἀντιμετωπίσουν τὸ πρόβλημα ποὺ προέκυψε μὲ ταπείνωση γιὰ νὰ μὴν ταλαιπωρεῖται καὶ ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ καὶ ὁ τελευταῖος πρέπει νὰ ἐνεργεῖ κατὰ Θεόν, καὶ ὄχι μὲ κοσμικὸ τρόπο. Μὲ τὴν προσευχή, καὶ ὄχι μὲ τὴν συλλογὴ ὑπογραφῶν ὑπὲρ τοῦ ἑνὸς ἤ τοῦ ἀλλου. Ἐγὼ θέλω καὶ οἱ δύο ἱερεῖς μας νὰ μείνουν ἐδώ, γιατὶ τοὺς ἀγαπάω καὶ τοὺς δύο, ὁ ἕνας ἀφιέρωσε ὅλη τὴ ζωή του ὑπὲρ τῆς ἐνορίας μας, καὶ ὁ ἄλλος φαίνεται καλὸς συνεχιστὴς τοῦ ἔργου του Θεοῦ. Νομίζω ἐκφράζω ὅλους τοὺς ἐνορίτες τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα· εὔχεστε! 

Μία παράκληση μόνο στὸν π. Ἰωάννη, νὰ μὴν ἐμμένει μόνο στὶς χρήσιμες ἀνακοινώσεις καὶ

παρατηρήσεις ἀπ᾽ἀμβωνος, ἀλλὰ νὰ ἐκφράζει θεολογικὸ λόγο ποὺ κατέχει πολύ καλὰ καὶ ξέρει νὰ τὸ διαχειρίζεται σωστά, γιατὶ  τὸ ἔχει ἀνάγκη ὁ λαὸς, νὰ συγκινηθῆ πρὸς ἁγιασμόν. Τὸ ξέρω ὅτι εἶναι δύσκολο, ἀλλὰ τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι πολλύπλευρο. Καὶ ὁ π. Θεοφάνης πρέπει νὰ ἀφήσει νὰ φανεῖ ὁ Θεὸς μέσα ἀπὸ τὴ ζωή του, ὅπως ἄλλωστε δηλώνει τὸ ὄνομα του.

            Μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ συντάξω τὸ παρὸν, ἀλλὰ τὸ κάνω μὲ πολὺ κόπο γιὰ τὴν ἀγάπη σας, καὶ  ἐλπίζω νὰ φέρει καρπό, ὥστε νὰ κάνουμε Πάσχα ἅγιο ὅλοι μαζί, Πάσχα τερπνό μὲ λαμπρότητα.

Παραπάνω παραθέτω κάποιες σκέψεις μου ἀπὸ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τοὺς σύγχρονους Πατέρες, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ θὰ συγκινήσει πραγματικὰ τοὺς ἱερεῖς μας καὶ θὰ ξεχάσουν τὸν ἑαυτό τους, εἶναι τὸ παρακάτω χωρίο ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ τόσο ἀγαπάνε καὶ τὸ συκγεκριμένο χωρίο διαβάζεται τὴν Μ. Ἑβδομάδα:

πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς, ἁγίασον αὐτοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου· ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθειά ἐστι. καθὼς ἐμὲ ἀπέστειλας εἰς τὸν κόσμον, κἀγὼ ἀπέστειλα αὐτοὺς εἰς τὸν κόσμον. καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐγὼ ἁγιάζω ἐμαυτόν, ἵνα καὶ αὐτοὶ ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ. οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευσάντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. καὶ ἐγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν. ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσι τετελειωμένοι εἰς ἕν, καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας. πάτερ, οὓς δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ' ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου. πάτερ δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω, ἐγὼ δέ σε ἔγνων, καὶ οὗτοι ἔγνωσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας· καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ γνωρίσω, ἵνα ἡ ἀγάπη ἣν ἠγάπησάς με ἐν αὐτοῖς ᾖ, κἀγὼ ἐν αὐτοῖς. Κατὰ Ἰωάννην, κεφ. 17, 18-26

Νὰ μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεὸς νὰ τὸ ἀκούσουμε καὶ φέτος τὴ Μ. Ἑβδομάδα ἀπὸ τὸ στόμα καὶ τῶν δύο. Καλή Σαρακοστή!

Ανώνυμος Θεολόγος

Düsseldorf  20.02.2014