Η Ομογένεια θα εκφραστεί στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

• Φουντώνουν οι αντιδράσεις όσο πλησιάζει ο καιρός για την θέσπιση της ομογενειακής ψήφου
• Στα σκαριά το Ομογενειακό Κόμμα.
• Αμετακίνητος ο Ελληνισμός στον αγώνα του για έκφραση στην υποστήριξη των δικαιωμάτων του.
  

Όλα ξεκίνησαν από το κύριο άρθρο της εφημερίδας μας τον Οκτώβριο του 2007 που μπήκε ο προβληματισμός με αφορμή τον επικείμενο νόμο για το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι από τον τόπο κατοικίας των ομογενών.
Γράψαμε τότε και μεταφέραμε στους αναγνώστες τον προβληματισμό μας σχετικά με το θέμα. Τί ακριβώς πρόκειται να γίνει;
Θα ψηφίζουν οι Ομογενείς τους υποψήφιους του τόπου καταγωγής τους;
Θα ψηφίζουν όλοι μαζί σε ένα ψηφοδέλτιο π.χ το Επικρατείας και θα προσμετράται η ψήφος τους στο πανελλαδικό σύνολο των Κομμάτων;
Θα εκλέγονται Ομογενείς Βουλευτές ή όχι;
Όλες αυτές οι αγωνίες και τα ερωτήματα των ομογενών δείχνουν να μην προβληματίζουν την κεντρική εξουσία.
Για τον εξής απλό λόγο. Δεν έχει την διάθεση να δεχθεί όρους που θα τραντάξουν τα ήρεμα νερά της «ομαλής καθεστωτικής κοινοβουλευτικής τάξης».Εξηγούμαστε.
Κανείς δεν φαίνεται να θέλει να παραχωρήσει το δικαίωμα εκλογής βουλευτών στην ομογένεια. Αν όμως αυτό γίνει κάτω από την πίεση της ανταποδοτικότητας των ψήφων τότε στην καλύτερη περίπτωση θα δούμε 2 – 3 ομογενείς βουλευτές στο Κοινοβούλιο μέσω των ψηφοδελτίων Επικρατείας, πράγμα φυσικά δυσανάλογο σε σχέση με τα εκατομμύρια των αποδήμων.
Ούτε λόγος φυσικά για δημιουργία μιας ή παραπάνω εκλογικών περιφερειών.
Τα δήθεν προβλήματα που επικαλούνται είναι ανύπαρκτα και όπου εμφανίζονται νομικές ή τεχνικές λεπτομέρειες δυσλειτουργίας ξεπερνιούνται.
Το κάθε κόμμα από τα κοινοβουλευτικά έχει και προβάλλει, τις δικές του δικαιολογίες.
Ν.Δ και ΠΑ.ΣΟ.Κ παίζουν κρυφτούλι. Διαφωνούν για να διαφωνούν.
Άλλοι θέλουν και άλλοι δεν θέλουν την ψήφο των ομογενών, αλλά θέλουν και συμφωνούν να την διαχειριστούν οι ίδιοι όταν αυτή προκύψει.
Τα κόμματα της Αριστεράς δεν θέλουν να δουν τα εκλογικά ποσοστά τους να μειώνονται μετά το πλήγμα που κατάφεραν στο Δικομματισμό στις τελευταίες εκλογές.
Αυτό θα συμβεί στα σίγουρα όταν προστεθεί στο εκλογικό σώμα το μεγάλο συντηρητικό κομμάτι της Αμερικής του Καναδά και της Αυστραλίας. Τούτο διότι όπως ισχυρίζεται τουλάχιστον το Κομμουνιστικό Κόμμα και έχει δίκιο, ο προεκλογικός αγώνας θα είναι ανισότιμος λόγω του ότι σε μερικά από αυτά τα κράτη τα κομμουνιστικά Κόμματα βρίσκονται στην παρανομία.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και ο ΛΑΟΣ λένε ουσιαστικά ΝΑΙ και οι δύο.
Ο δεύτερος μάλιστα ήταν και το πρώτο κόμμα που δια του αρχηγού του κ. Γ. Καρατζαφέρη δήλωσε την πρόθεσή του να βάλει και πρώτο στην λίστα Επικρατείας Ομογενή.
Έτσι, λίγο πολύ έχει αρχίσει μια παρτίδα πόκερ με στόχο τα μεγαλύτερα εκλογικά οφέλη.
Παραμένει αναπάντητο ερώτημα όμως στην τεχνηέντως αυτή εμφανιζόμενη διαμάχη αν τελικά θα καταφέρουμε να δούμε «Ομογενειακή ψήφο».Μην ξεχνάμε και κάτι βασικό. Χρειάζεται πλειοψηφία 180 ψήφων!!!!!
Θα είναι επιτυχία αν αυτό γίνει πράξη. Άν όμως ευτυχίσουμε να «στήσουμε κάλπη» δεν θα ευτυχίσουμε να έχουμε εκλογικές περιφέρειες και Βουλευτές. Κυρίαρχο ερώτημα που αναδεικνύεται. Τί θέλει το μεγάλο εκλογικό σώμα της ομογένειας;
Από την μια άκρη της γης έως την άλλη διάχυτη είναι η άποψη ότι οι Έλληνες πρέπει να διεκδικούν οι ίδιοι με τους δικούς τους αντιπροσώπους την επίλυση των προβλημάτων τους.
Τα προβλήματα είναι πολλά και διαχρονικά. Μέχρι τώρα η κεντρική εξουσία όποιας μορφής και ιδεολογικής έκφρασης και αν ήταν αποδείχθηκε πολύ λίγη για να τα επιλύσει.
Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση ,Ασφαλιστικά και Συνταξιοδοτικά μπαίνουν και ξαναμπαίνουν στην ημερήσια διάταξη χωρίς ποτέ να παίρνονται σοβαρές και οριστικές αποφάσεις.
Οι οργανωμένοι φορείς του Ελληνισμού, Ομοσπονδίες, Κοινότητες, κ.ά δεν εισακούγονται και διαρκώς αιμορροούν.
Πολλοί από αυτούς μέρα με την μέρα μετατρέπονται σε σωματεία σφραγίδες που εξυπηρετούν οτιδήποτε άλλο εκτός από τον σκοπό τους. Όπου δε φαίνεται να υπάρχει ελπίδα και δράση εκεί γρήγορα μπαίνει σε ενέργεια το σχέδιο της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε».
Οι ικανοί περιθωριοποιούνται και καταστρέφονται και οι ιντριγκαδόροι παραμένουν να παίξουν τον ρόλο που έχουν ταχθεί.
Στον Ομογενειακό Τύπο η κατάσταση μια από τα ίδια. Όλοι κόπτονται για τους ομογενείς και ζητούν από τις αρκετές εκδοτικές προσπάθειες που γίνονται, να προβάλλουν τις δραστηριότητες τους, αλλά πάντα φροντίζουν να …ξεχνούν. Πάνε 4 χρόνια περίπου που Καραμανλής – Παπανδρέου επισκεπτόμενοι την Γερμανία προεκλογικά ο ένας στο Ντύσσελντορφ και ο άλλος στην Στουτγκάρδη είχαν βάλει στην ατζέντα παροχών προς την Ομογένεια την ενίσχυση του Ομογενειακού Τύπου μαζί με την Ελληνόγλωσση εκπαίδευση και το δικαίωμα ψήφου.
Στην Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση οι ανησυχίες των Γονέων για καλύτερες συνθήκες που έχουν να κάνουν με προβλήματα ποιότητας εκπαίδευσης, προσωπικού, βιβλίων, σωρεία κτιριακών προβλημάτων, αντιμετωπίζεται με «πληρωμένες μελέτες» από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Υπουργείο Παιδείας που κατευθύνονται από «επαγγελματίες» και στηρίζονται σε ανεύθυνες έρευνες του ενός ταξιδιού της μιας μέρας στην Ομογένεια.
Από την άλλη ,η ανεργία των ομογενών εκπαιδευτικών αντιμετωπίζεται όχι με την πρόσληψή τους αλλά με την παράταση της απόσπασης ακόμη και για 8ο - 9ο - 10ο χρόνο των από Ελλάδα ερχομένων εκπαιδευτικών.
Κάπως έτσι βρίσκει την Ομογένεια το ξημέρωμα της αναμενόμενης θέσπισης του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.
Μόνο που ο Ελληνισμός της Διασποράς αυτή την φορά δεν δείχνει διατεθειμένος να παραμείνει αμέτοχος.
Η ιδέα της δημιουργίας ενός φορέα ,μιας κίνησης που δεν διστάζει κανείς να προδιαγράψει ότι μεταλλάσσεται σε Κόμμα, αιφνιδίασε τους πάντες. Άλλους ευχάριστα άλλους όχι.
Ήδη σχηματίζονται πυρήνες απανταχού της γης που δεν θα αργήσουν να πάρουν σχήμα και μορφή. Οι πιο απαισιόδοξοι οριοθετούν κάτι τέτοιο στο πρώτο τρίμηνο του καινούργιου χρόνου.
Το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται είτε με αρθογραφία είτε με Mails είναι τεράστιο. Η εφημερίδα μας έχει δεχθεί το τελευταίο διάστημα πάρα πολλά από αυτά. Από απλούς πολίτες που θέλουν να εκφραστούν μέχρι επιστήμονες και διακεκριμένους ομογενείς που δείχνουν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον τους και προσφέρονται να βοηθήσουν.
Το πλαίσιο αρχών διαμορφώνεται μέρα με την μέρα από τους ίδιους και από ότι φαίνεται δεν είναι μακριά η στιγμή των ανακοινώσεων.
Αυτό που κυριαρχεί είναι ότι θα είναι ένα Κόμμα πολυσυλλεκτικό με βάση τις αρχές της Δημοκρατίας και κύριο άξονα της πολιτικής του την Ομογένεια. Θέση μέσα σε αυτό θα έχουν οι πάντες που θα συμφωνούν με τις αρχές του και τις κατευθύνσεις του χωρίς να κάνουν έκπτωση στα ιδεολογικοπολιτικά τους πιστεύω. Κοινός γνώμονας και ιδιαίτερος στόχος θα είναι και θα παραμένει στην πρώτη γραμμή η πάλη για την εκλογή όσων περισσότερων Ομογενών Βουλευτών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Επειδή ακριβώς κοινή πεποίθηση είναι ότι αν θέλουμε να διατηρήσουμε τον Ελληνισμό, δεν μπορούμε να το κάνουμε ερήμην του.

Γιώργος Ρούγας

Ο γνωστός καθηγητής Μιχ. Δαμανάκης στο Ντύσσελντορφ.

Η επίσκεψη του καθηγητή Διαπολιτισμικής Παιδαγωγικής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης και Διευθυντή του Εργαστηρίου Διαπολιτισμικών και Μεταναστευτικών Μελετών (Ε.ΔΙΑ.Μ.ΜΕ) τον Νοέμβριο στο Ντύσσελντορφ, περιλάμβανε εκτός των άλλων και συναντήσεις με εκπροσώπους Γονέων και Εκπαιδευτικών όπου θα εξετάζετο το μέλλον της Ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στην Γερμανία που αποτελεί άλλωστε κυρίαρχο θέμα και αντικείμενο της μελέτης του εν λόγω καθηγητή. Απορίας άξιον, όμως, πώς σε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα του Ελληνισμού ακολούθησε αυτήν την απλουστευμένη επιλογή που δεν του έδινε ούτε καν τα εχέγγυα μιας υπεύθυνης μεταφοράς ενός συμπεράσματος που θα ήταν προϊόν μιας συλλογικότερης δουλειάς, π.χ προϊόν ενός συμποσίου για την παιδεία, στο οποίο θα συμμετείχαν όλοι αλλά και ο ίδιος.
Αυτό είναι άλλωστε και το πάγιο αίτημα των γονέων και των φορέων τους εδώ και χρόνια. Και το γνωρίζει αυτό ο κ. Δαμανάκης. Στην πραγματικότητα όμως δεν ευθύνεται κατά κύριο λόγο αυτός καθ΄ εαυτός. Σε τελευταία ανάλυση εργάζεται ο άνθρωπος και πληρώνεται γι αυτό. Τό συγκεκριμένο πρόγραμμα μάλιστα χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Παιδείας και την Ε.Ε στα πλαίσια του Γ Κ Π Σ.
Αναρωτιόμαστε όμως, αν οι άνθρωποι πού ανέλαβαν να υλοποιήσουν αυτή την ενέργεια στην εκπαιδευτική κοινότητα της ΒΡΒ έδωσαν την απαιτούμενη προσοχή.
Πιο συγκεκριμένα.

1. Οι συνθήκες λειτουργίας και η πορεία των αποφοίτων των Ελληνικών Σχολείων του Εξωτερικού, θα μπορούσαν και είναι δύο διαφορετικά θέματα προς διερεύνηση.
Για τον απλό λόγο ότι το ένα είναι συνεπαγωγή του άλλου. Μόνο αν έχεις αρνητικά αποτελέσματα της πορείας των αποφοίτων μελετάς τις συνθήκες λειτουργίας για να δείς τι φταίει και να το βελτιώσεις. Η έρευνα επομένως θεωρεί δεδομένο κάτι τέτοιο πριν ξεκινήσει. Και γιατί;
2. Οι συνεντεύξεις με εκπροσώπους γονέων(;) και συνδικαλιστών εκπαιδευτικών ήταν πραγματικά «δειγματοληπτικές».Να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει γραπτό κείμενο πάνω στο θέμα της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης στο εξωτερικό, του Συνδικαλιστικού οργάνου των Εκπαιδευτικών που να εκφράζει εμπεριστατωμένα τις θέσεις του κλάδου. Τό «δείγμα» επομένως μάλλον ήταν κακό.
3. Τα δύο πρώτα ερωτήματα του κ.Δαμανάκη «μαλακώνουν τον βήχα» για τον λόγο ότι και τα προβλήματα είναι γνωστά, αλλά και διαχρονικά. Ειδικά των «αμιγών» που εξειδικεύει στο ερώτημά του. Όπως και τα μέτρα είναι γνωστά που πρέπει να παρθούν μια και οι προτάσεις των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων οργάνων των φορέων βρίσκονται στα συρτάρια του Υπουργείου αλλά και του κ. Δαμανάκη, σε πολλά αντίγραφα.
4. Το ερώτημα, του πως κρίνουν οι γονείς την πολιτική του Υπουργείου , αλήθεια, πού αποβλέπει; Τι προσπαθεί να εκμαιεύσει; Εύσημα, ευθύνες ή άλλοθι για το «τι μέλλει γεννέσθαι»;
Και τι περιμένει άραγε ο κ. Δαμανάκης να του απαντήσουν οι γονείς για τις προοπτικές των «αμιγών» Ελληνικών Σχολείων στην Γερμανία;

Με λίγα λόγια
Όλο το ερωτηματολόγιο ήταν στηριγμένο σε «σαθρό» επίπεδο. Ήταν ,κατά πως λέει ο λαός απλά έτσι για να υπάρχει. Άνευ ουσίας τα ερωτήματα. Ίσως αυτή να είναι και η μοναδική εξήγηση, που απευθύνθηκε σε λάθος ανθρώπους.
Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη. Αυτή που προδιαγράφει το τι έρχεται. Σύμφωνα με αυτήν, τότε ήταν πολύ «έξυπνα διατυπωμένο».

Γιώργος Ρούγας